Welkom

Welkom,

Vanaf oktober 2011 heb ik een beugel.

Mijn tanden stonden heel erg scheef. 

Ik had al een aantal keren aan mijn tandarts gevraagd voor een verwijzing naar de orthodontist.

Hij gaf steeds aan dat dit niet goed was voor mijn tanden.

Dit omdat ik medicatie gebruik voor mijn astma, waardoor mijn tanden slecht zijn geworden en zouden gaan afbreken met een beugel.

Na veel vragen heb ik toch een verwijzing gekregen voor de orthodontist. 

Voor de eerste keer naar de orthodontist;

De orthodontist zag inderdaad dat ik echt dringend een beugel nodig had. 

Hij vond dat ik een kaakoperatie zou moeten ondergaan, hier schrok ik natuurlijk heel erg van.
Ik heb thuis met mijn familie en vrienden het er eens goed over gehad.
Toch maar de beslissing genomen om een afspraak met een kaakchirurg te maken, kijken wat hij ervan vind. 

Zelf vond ik het niet echt nodig.
Ik heb wel regelmatig steken in mijn kaken, maar dit gaat vanzelf altijd wel over. 

De orthodontist had me doorverwezen naar het ziekenhuis in Heerlen, het Atrium ziekenhuis. 

Bij dr. de Jonge. 

Me toch maar opgepakt om naar Heerlen te rijden naar het atrium ziekenhuis.
Ik had een afspraak met kaakchirurg dr. de Jonge.
Een hele lieve, rustgevende man.
Ik voelde me meteen op mijn gemak bij hem.

Ik gaf aan dat het voor mij niet echt nodig was, om een kaakoperatie te ondergaan.
Dr. de Jonge gaf aan, dat hij het me wel zeker aanraadde, dit omdat ik over een aantal jaren, wel heel erge problemen er mee zou gaan krijgen.
Ik schrok er behoorlijk van.

Na veel nagedacht te hebben, heb ik toch maar gezegd dat ik het wel zou doen.

Ondertussen had ik al een paar maanden mijn beugel.
Op het begin heb ik wel veel last gehad van mijn beugel.
Steeds had ik de mond kapot van binnen, last met praten door de wondjes in mijn mond, maar in mijn achterhoofd de gedachte wat me allemaal te wachten staat, waardoor ik de 'pijn' snel vergeten was.

Na een aantal afspraken te hebben gehad met de kaakchirurg, moesten drie verstandskiezen eruit gesneden worden, voor meer plaats te krijgen om de osteotomie te laten doen.
Ik zag er een beetje tegenop, maar heb het toch op me af laten komen.
Na de behandeling mocht ik meteen naar huis, met veel koelen.
Toen ik eenmaal thuis kwam, was mijn verdoving half uitgewerkt.
Ik had helemaal geen medicatie mee gekregen en had alleen maar paracetamols thuis.
Die werkten totaal niet.
De pijn ging er helemaal doorheen. 

Nog nooit heb ik zo'n pijn gehad.
Toen mijn moeder eenmaal medicijnen bij de apotheek voor me had gehaald, ging het steeds beter.
Mijn gezicht was helemaal dik.
Ik schrok van mezelf toen ik in de spiegel keek.
Maar dit allemaal voor een goede reden.

Een halfjaar nadat de verstandskiezen eruit waren, mocht ik weer op controle in Heerlen bij de kaakchirurg.
Hij gaf aan dat het er ontzettend goed eruit zag en dat ik klaar was voor de operatie.
We hebben meteen 2 datums geprikt, 13 januari of 27 januari.
Ik hoopte op 13 januari, omdat ik hoorde dat dr. de Jonge 28 januari op congres ging.
Voor mijn gevoel was het zo dat ik het fijn zou vinden dat dr. de Jonge de dag erna nog even bij me kwam.
Ik heb heel veel steun aan hem en hij stelt me altijd heel erg gerust.

Vrijdag 10-1-2014 ben ik nog voor de laatste keer bij de monhygiënist geweest. Hij merkte dat ik heel erg zenuwachtig was en bang. Hij heeft me ook erg gerust gesteld.
Ook kwam dr. de Jonge even binnen en gaf me even een schouderklopje, wat ik op dat moment heel erg fijn.

Liefs,
Wendy