Dag 6

Hallo,

Vannacht geen oog dicht gedaan!!
De zwelling is aan het zakken en het zit nu bij mijn keel.
AUW!
Slikken gaat moeilijk..... Praten doet pijn.......
Ik was vannacht zo bang dat ik zou stikken.
Durfde niet eens te gaan slapen, bang dat ik niet meer wakker zou worden!
Het was een gevoel alsof alles dicht aan het slippen was in mijn keel.
Was zo bang!!
Ik heb pap en mam niet wakker gemaakt, omdat ik wilde dat zij ook hun nachtrust nodig hebben.
Ze staan al de hele dag voor me klaar.
Toch maar gewacht tot pap en mam wakker waren.
Dat we samen naar beneden konden gaan.

De gehele dag heb ik alleen maar in het bedje gelegen in de kamer.
Ik voelde me zo beroerd.

Eten en drinken heb ik vandaag ook niet veel gedaan!
Ik kreeg het echt niet naar binnen!

                                                                             Dag 6


Genoeg voor vandaag.
Hopen dat morgen beter gaat!

Dag 5

Goedemorgen!

Vannacht heb ik opzich redelijk goed geslapen!
Ben weinig wakker geweest.
Heb wel wat druk op de kaak, maar dit valt gelukkig wel mee.

Vanmorgen voor de eerste keer een boterham gegeten.
Natuurlijk wel zonder kostjes.
Ik was helemaal happy dat het lukte!
Daarna was ik wel echt helemaal gesloopt!
Ook wist ik niet of dit nu wel al mag, maar ik had er zo'n zin in.
Ik heb de boterham in hele kleine muizenstukjes gesneden.
Zo heb ik de kleine stukjes boterham met de vingers in de mond geduwd!
Het was een heel geknoei!
Maar het was echt HEERLIJK!!

                                                    Mijn eerste boterham!! Heerlijk!!

Vandaag heb ik ook redelijk wat gedronken.
Heb het gevoel dat het steeds beter gaat!
Laat ons hopen, want de afgelopen dagen waren echt heftig!

                                                                             Dag 5

Weer bedankt voor het lezen.
Op naar morgen!!

Dag 4

Hallootjes,

Vannacht schrok ik me ineens wakker, omdat ik half op mijn zij sliep.
Dit deed behoorlijke pijn!
Mijn hele kaak was verstijfd.
's Nachts slaap ik trouwens gewoon in mijn eigen bed met een bed steun en 2 kussens.
Normaal wil ik nooit zoveel kussens, maar heb geen andere keus.

Ik voel me vandaag eigenlijk hetzelfde als gisteren.
Heel futloos.

Vandaag heb ik een kwart potje babyhapje en half potje fruithapje naar binnen gekregen.
Het ging heel erg moeilijk en het duurde lang, voordat ik het op had.
Maar ik had het wel binnen!
Dit heb ik met een spuit naar binnen gekregen.
Daarna was ik ook weer erg moe.

Vandaag heb ik met pijn en moeite 2 bekertjes drinken op.
De antibiotica kreeg ik wel al makkelijker binnen met een spuit.
Vandaag heb ik ook de Pari boy/ vernevelaar binnen gekregen.
Deze heb ik ook meteen gebruikt.
Wat een opluchting!

Vanavond zijn Yvonne en haar vriend Frank en Jayden op bezoek geweest.
Ook kwam 's avonds Sebas weer terug van het reisje in Duitsland.
Ik ben blij dat hij weer terug is!
Heb hem wel nodig nu!

Nog steeds slaap ik heel erg veel.
Hopen dat het snel weer beter gaat!!
Ik vraag me nu vaak af, waarom ik dit heb laten doen.
Heb alleen maar pijn, ben op het moment heel erg emotioneel.
Ik kan erg weinig van iedereen hebben.
Ze bedoelen het allemaal heel goed!
Wil maar eens iets en het lukt je echt niet!
Daar bedoel ik dan het eten en drinken mee.
Het is gewoon heel erg frustrerend om de hele tijd te horen te krijgen;
Je moet eten!.... Je moet drinken!

                                                           Het vernevelen voor de astma.

                                                                             Dag 4


Ik vind het nu eigenlijk wel weer goed voor vandaag!
Tot morgen weer!

Dag 3

Goedemorgen!

Vandaag nog zo'n verschrikkelijke dag!
Ik voel me nog steeds niet lekker.
Nog steeds misselijk.
Vind het ook niet gek dat ik nog steeds misselijk ben.
Dit is al de 4e dag dat ik nog steeds geen eten of drinken naar binnen krijg.
Ik heb al flesjes bijvoeding gekregen.
Dit vind ik echt geen succes en drink het ook niet.

Vanmiddag is de huisarts langs gekomen, om te kijken hoe het met me gaat.
Ze schrok zich heel erg!

De medicatie kreeg ik niet naar binnen.
Antibiotica moet ik in water oplossen, maar en blijven evengoed klontjes zitten, wat ik niet weg krijg.
De huisarts heeft me hiervoor vloeibare antibiotica voorgeschreven.
Dit doe ik met een lange dunne spuit, wat ik achter in mijn mond spuit.
Zo proef ik er het minste van.
Ik vind het wel zo vies!
Maar moet het toch binnen krijgen 3 x per dag.

Normaal heb ik ook een inhalator/ puffer voor de astma.
Dit kan ik nu ook niet meer gebruiken.
Maar heb wel evengoed mijn medicatie nodig.
Hiervoor krijg ik een Pari boy.
Dit is een vernevelaar.
Deze hebben we besteld en wordt morgen met de post bezorgd.

Ik moet vooral veel gaan drinken, want de huisarts zegt dat ik aan het uitdrogen ben.
Als ik dit niet meer ga doen, wordt ik opgenomen in het ziekenhuis.
OEPS!!
Dit wil ik absoluut niet!!

Het is zo frustrerend, ik wil zo graag eten en drinken, maar het lukt gewoon echt niet!

Vanmiddag heb ik weer eventjes bezoek gehad.
Vanavond heb ik bezoek gehad van 3 vrienden van me.
Ik vind het super leuk om bezoek te krijgen, maar het is zo vermoeiend!
Als het bezoek weg is, ga ik ook steeds meteen slapen!
Ik ben wel iedereen dankbaar dat ze zo met me meeleven!
Het geeft je wel even een boost!

Vandaag was weer een vermoeide en heftige dag.

                                                                            Dag 3

Ook het koelen vind ik nog heerlijk tegen de zwelling!
Het heeft eigenlijk geen zin meer tegen de zwelling, maar het voelt gewoon lekker koel aan.
   

Bedankt weer voor het lezen!
Tot morgen maar weer. :)

Dag 2

Hallo lezers,

Vandaag is de dag dat ik naar huis toe mag!!
Ik was nog wel een beetje misselijk, maar ik heb niet meer hoeven te braken.

Om 9.15 uur kwamen pap, mam, Sebas en Mandy (Sebas zijn moeder) naar het ziekenhuis.
Vandaag gaat Sebas voor 3 dagen naar Duitslang vanuit school.
Voordat hij vertrok kwam hij nog even naar me toe.
Dit vond ik wel heel erg prettig!

Om 9.30 uur moest ik weer naar Wim.
Voordat ik naar Wim mocht, moest ik eerst even een foto laten maken.
Wim heeft me nog even de mond goed schoongemaakt.
Dr. de Jonge kwam even kijken hoe het allemaal eruit zag.
Het zag er perfect uit zoals in het boekje zei hij.
Ik mocht naar huis zei hij!
YES!
Heb me heel groot gehouden, maar voelde me nog wel misselijk en heel beroerd.
Ik wilde persé naar huis!

                                                             Foto voor de operatie.

                                                               Foto na de operatie
                        Zijn toch wat meer plaatjes en schroeven geworden, dan ik had verwacht.
                                                     
Nog even afscheid genomen voor 3 dagen van Sebas.
En... naar huis dan maar!!
Ik ben voorin de auto gaan zitten met een dikke sjaal voor mijn mond.
De stoel een beetje naar achter.
Onderweg was ik erg misselijk door heb gehobbel.
Ik had veel druk op mijn hoofd en op mijn kaak.

Eenmaal thuis aangekomen, ben ik meteen op de bank gaan liggen met 3 kussens onder mijn hoofd.
Dit was niet echt een succes.
Pap en mam hebben meteen een bedje geregeld voor in de kamer te zetten.
Dit was perfect.
Een bed steun, 3 kussens en ik kon gaan liggen.

Vandaag heb ik veel geslapen.
Vanmiddag is mijn zus Nicole nog eventjes komen kijken hoe het ging.
Ook kwam mijn zus Yvonne en mijn petekindje Jayden nog even op bezoek.

                                                           Met mijn grote trots Jayden!

Eten ging vandaag echt nog niet goed.
Met een rietje kon ik nog steeds niets.
Ik had nergens geen trek in.
Drinken wilde ik niet, eten wilde ik niet.

De hele dag ben ik heel erg misselijk geweest en voelde me echt nog heel beroerd.

Nu vind ik het wel even genoeg geweest voor vandaag.

                                                                       Dag 2 thuis.



Bedankt voor het lezen!
Tot morgen!

Dag 1

Goedemorgen!

Vanmorgen om 6.00 uur werd mijn temperatuur en de bloeddruk gemeten, ook kreeg ik een zetpil voor de pijn.
De katheter werd er ook uitgehaald.
Ik was bang dat dit pijn deed, maar ik heb hier weinig van gevoeld.
Ook kreeg ik antibiotica. Dit moest ik oplossen in water.
Dit kreeg ik heel moeilijk of niet weg.

Om 8.00 uur kreeg ik ontbijt.
Een beker thee en een beker dunne pudding.
Hier heb ik niets van op.
Ik had echt geen trek en kreeg het echt niet naar binnen.

Pap en mam waren al om 9.15 uur in het ziekenhuis, omdat ik om 9.30 uur op controle moest bij Wim de mondhygiënist.

Toen ze bij mij op de kamer kwamen, zagen ze al dat ik er niet goed aan was.
Ik voelde me nog steeds heel misselijk en moest nog steeds veel bloed braken.

Toch maar in een rolstoel om naar Wim te gaan.
Een bakje en een aantal doekjes mee en we konden gaan.
Met de lift naar etage 1......
pffff, dat voelde zwaar in de lift.

Eenmaal aangekomen op etage 1 op de gang.
Ik moest weer braken, maar even in een apart kamertje gaan zitten.
Het niet echt fris om op de gang waar alle mensen zitten te braken.
Wat voelde ik me beroerd.
Wim kwam even in het kamertje erbij.
Hij gaf aan dat ik maar gewoon naar de afdeling moest gaan en dat we morgen wel weer verder zouden kijken.

Nog even blijven zitten in het kamertje, bekwam het wel weer een beetje.
Toch maar even naar Wim.
Wim heeft me de mond zo goed mogelijk schoongemaakt.
Dit voelde wel erg prettig en fris aan.

Toch mocht ik vandaag nog niet naar huis.
Zelf vond ik het ook niet zo heel erg, want voelde me echt nog niet lekker.

's Middags wilde ik geen bezoek, zodat ik even lekker kon rusten.
Daar had ik wel echt behoefte aan.

Als avond eten kreeg ik gebonden venkelsoep en puree.
Hier heb ik niets van kunnen eten.
Met een rietje kon ik nog niet overweg.
Ik had geen kracht om iets door het rietje te krijgen.
Met een lepeltje ging ook echt niet, want kreeg de mond niet zover open.
Ik kreeg wel een flesje bijvoeding.
Hier heb ik 3 slokjes van gehad.
Maar kreeg het ook niet weg.

's Avonds kwamen Sebas, Jeroen (een vriend) en mijn zus Yvonne op bezoek.
Dit vond ik wel erg fijn.
Dit was erg leuk, maar was toch wel evengoed blij dat ze weg waren, ik voelde me zo moe en misselijk!
Ik ben gauw daarna in slaap gevallen.


Bedankt voor het lezen!
Tot morgen!

 

De dag van de operatie!

De laatste nacht voor de operatie.
Ik was zo zenuwachtig.
Heb echt geen oog dicht gedaan!

Om 4.30 ging de wekker.

Tjah, het was zo ver....    13 januari 2014
De dag waar ik al ruim 2,5 jaar op aan het wachten was.
De operatie!
Bah.......
Kon ik de tijd niet verder spoelen of terug draaien, zodat ik nooit akkoord was gegaan voor de operatie.
Ik werd steeds banger.

Samen met pap, mam en Sebas ben ik naar het Atrium ziekenhuis in Heerlen gegaan.
We moesten ons om 7.00 uur melden.
Onderweg gierden allemaal rillingen door mijn lijf.
Waar ben ik aan begonnen?
Dat was de vraag wat steeds door me heen ging.

Eenmaal aangekomen in het ziekenhuis, begon ik steeds meer te trillen op mijn benen.
Sebas hield mijn hand vast en duwde me strak tegen hem aan.

We moesten ons melden bij de opname.
Daar werd ik meteen verneveld, voor de astma.
Daarna moest ik 2 tabletjes innemen.
Een slaaptablet en een rustgevend tablet.

                                                                    Voor de operatie.

Nog even de laatste keer pap en mam een knuffel geven.
En Sebas nog even de laatste paar kussen voordat het een tijdje niet meer zou gaan.
Met tranen in mijn ogen werd ik weggereden.
Pap, mam en Sebas kwamen nog een stukje achter me aan.
Daar nog even gauw een kus aan Sebas gegeven.
Met tranen in mijn ogen moest ik hen achterlaten.
Daar werd het al een beetje wazig voor mijn ogen door het tabletje.

Toen ik op de OK terecht kwam moest ik naar een ander smal bedje klimmen.
Links van me hingen een aantal foto's van me op aan de muur.
De zusters en broeders wat langs me stonden en voorbij kwamen lopen wenste me succes en stelde me nog even gerust.
Ook Dr. de Jonge zag ik op en neer lopen.
Vanaf dat moment weet ik niets meer en ben ik alles kwijt.

De operatie zou 4,5 uur duren.
Na 6,5 uur hebben mijn ouders toch maar eens naar het ziekenhuis gebeld, om te vragen hoever en waar ik was.
Ze mochten rustig aan gaan rijden naar het ziekenhuis.
De operatie heeft toch iets langer geduurd dan verwacht.

Om 15.00 uur werd ik wakker op de uitslaapkamer.
Het duurde voor mijn gevoel erg lang voordat ik naar de afdeling werd gebracht.
Op de achtergrond hoorde ik een paar zusters met elkaar praten, dat ik 39,4 graden koorts had gehad op de OK en dat ze het even in de gaten moesten houden.
Zelf voelde ik me wel heel misselijk en heel moe.

Eindelijk om 15.30 uur werd ik naar de afdeling gebracht.
Ik kwam op afdeling 14 te liggen langs een man.

Al gauw kwamen pap, mam en Sebas.
Ik was heel blij dat ze er waren, maar tegelijkertijd was ik heel moe.

                                                    Deze had Sebas voor me meegenomen.
                                                                        Lief he!

Ik had zo'n dorst, maar mocht nog niets drinken, omdat ik nog steeds heel misselijk was.
Al gauw moest ik veel bloed braken door die kleine opening wat ik had.
Dit kwam, doordat ik onder de operatie veel bloed heb doorgeslikt.

                                                                      Na de operatie.
                                                       

Ik had veel pijn.
Druk op mijn hoofd en kaak.
Ik heb heel veel gekoeld met de koelpacks.
Dat gaf wel een prettig gevoel.

's Avonds toen pap, mam en Sebas weg waren heb ik nog even proberen tv te kijken, dit lukte niet echt.
Ik kon het niet volgen, mijn ogen vielen steeds dicht.

Zo, dit is even genoeg voor vandaag.
Tot morgen!